Top 100 Turing Gedichtenwedstrijd 2012-2013
Top 20, 2012
"Vagebond" van Annemarie Estor
Vagebond
Oren geslepen aan de nevel, hijgend na de regenbui,
de poten trappen in het glas langs de weg.
Wie sloeg de ruiten in waar het dier doorheen
naar binnen kan, het gras nog tussen de tenen,
het kwijl nog aan de bek, de damp in zijn vacht,
en wie ligt hier te roesten,
wat heeft de man verloren,
zal hij in zijn verbogen kooi het beestig snuiven
aan horen komen, zal hij wakker worden,
geschrokken van het rot in de snuit?
Zoekt dit zoogdier iets anders dan vlees?
Een verbond met een lijf, warm en meurend als hij?
Annemarie Estor
|
Juryrapport
Gedicht 2690 - Vagebond
Sommige gedichten dienen zich pas laat aan. Je denkt bijna klaar te zijn, tot je ineens een zwetend vers aan je benen voelt schurken en je voeten met natte snuit voelt aftasten. De jury raakte plots gegrepen door dit gedicht, en wist aanvankelijk niet waarom. Was het dat lijfelijke, dat onfrisse, meurende, dat gesnuif aan ons lichaam? Het is een goor gedicht, dat inbreuk pleegt, afstoot in zijn lijfelijkheid, opdringerig is. Het ís daar gewoon en gaat niet weg. En dat is exact wat het moest doen, getuige titel en onderwerp. We kunnen er lang en breed over spreken, maar dit gedicht leidt ons weg van de propere paden, het kwam als een vagebond aan ons been hangen en liet ons niet los.
Het dampt, het is vlezig - en daarmee een verademing tussen alle op herinneringen en gedachten gebouwde gedichten.
|
|
|
|
