|
|
Top 100 Turing Gedichtenwedstrijd 2012-2013
"Observatie" van Hilde Van Cauteren
vorige | volgende |
Observatie
Ze draaien rond in hun glazen lokaal, terwijl god in een hoek zit te gluren. Hoe de witte flappen van hun jassen zwierig hun beweging onderstrepen, het zegt hem niets. Hij leest het happen van hun lippen, ziet hoe zijn naam op elke tong verschijnt. Hoe hij alleen de zaal in puin, een volle ziekenboeg en alle hens aan dek. Daar is de naald, daar zijn de lange mouwen. De woede is voorbij, god reikt sereen zijn handen. Hij wil alleen nog weten hoe ze vechten voor hun leven. Wenen ze? vraagt hij. Of knarsen ze met hun tanden? Hilde Van Cauteren |
Juryrapport
Gedicht 7115 - Observatie 'Ze draaien rond in hun glazen lokaal'. Mooi gezegd. Je zou 'lokaal' kunnen vervangen door 'bokaal' (en misschien stond dat woord er aanvankelijk ook), want dat is in feite wat hier gebeurt: als lezer kijk je naar vissen in een bokaal. Het zegt je niets, je hebt geen idee wat die wezens voelen of denken, je ziet ze koudbloedig naar lucht happen. En je stelt jezelf allerlei vragen over hen, die je nooit zult kunnen beantwoorden. In wezen interesseert het je ook niet. Zo zit je daar te kijken, naar die vissen, die mensen zijn, en jij bent God. En zo kijk je in dit gedicht naar jezelf, naar je eigen domme gespartel, dat ronddraaien in je bokaal. En je kijkt. En je ziet de ondoorgrondelijkheid van je eigen schepping. Wij zijn God en wij zijn de vissen. En daartussenin trachten we alles maar te doorgronden. |
Dit gedicht haalde de Top 20 van de Vierde Turing Gedichtenwedstrijd 2012-2013 en is opgenomen in de bloemlezing Naaktlopen met je Hersenen ISBN 9789060121955 |
top