|
Top 100 Turing Gedichtenwedstrijd 2012-2013
"Slaapliedje voor een klein meisje" van Rosa Schogt
 vorige |  volgende |
|
Slaapliedje voor een klein meisje
Lief meisje meizelijntje poppetje Je huilt we halen je eruit wat ben je wakker Stil stil het is nog vroeg ga nu maar liggen Ga nu maar liggen hier tussen ons in Je vader slaapt alweer zo moe van deze nacht We hebben heel de wereld al gezien Lief meisje meizelijntje poppetje Je wil niet slapen goed kruip dan maar rond Het spijt me ik weet ook niet waar je speentje is Ik kan wel even kijken op de grond Je vader is een dier een beest zo prachtig En jij bent net zo mooi zo fijn zo zacht Lief meisje meizelijntje poppetje Je zegt nog niks je kan nog nauwelijks praten Mijn mond mijn hoofd is leger dan ik dacht Er waren minder grenzen geen bedenking Je vader is weer wakker ziet je spelen Ziet dat je bezig bent hervindt zijn weg naar mij Lief meisje meizelijntje poppetje Je vragen die zijn allemaal gesteld Ik weet niet wie ik ben wat ik verwachtte Ik kwam hier heus niet enkel voor de koffie Je vader had natuurlijk groot gelijk Voor enkel koffie ga je niet je benen scheren Lief meisje meizelijntje poppetje Je moeder die is ergens naar een cursus Ze komt vanzelf weer terug na een paar dagen Dan ben ik al weer weg maak je geen zorgen Je vader wil me enkel deze nacht Ik wou dat ik zo weinig wist als jij Rosa Schogt |
| Juryrapport
Gedicht 5759 - Slaapliedje voor een klein meisje 'Voor enkel koffie ga je niet je benen scheren' - het vormt de crux in een gedicht waarin gaandeweg niets meer blijkt te zijn wat het leek. Of liever: het is het omslagpunt. Hier beseffen we plots dat er met ons gespeeld wordt. En het begon allemaal zo lieflijk en onschuldig. Iets te onschuldig, naar onze smaak: 'lief meisje meizelijntje poppetje', het is een zinnetje dat een moeder privé mag zeggen tegen haar kindje, maar in de poëzie word je dan toch licht onpasselijk. En dat is exact de bedoeling. Het moet het schrikbeeld zijn van elke moeder: je bent weg en je man vermaakt zich met een ander, die ook nog eens schattig met jullie baby gaat spelen. Ook de maitresse zelf lijkt van haar gedrag te walgen. En intussen is er die sprookjesachtig-lieve vorm waarin het geheel van ordinair overspel is gegoten. De enige die vrolijk blijft in dit lied van speel- en suikergoed, is het kindje. |
Dit gedicht haaldede Top 20 van de Vierde Turing Gedichtenwedstrijd 2012-2013 en is opgenomen in de bloemlezing Naaktlopen met je Hersenen ISBN 9789060121955 |
top