|
Top 100 Turing Gedichtenwedstrijd 2013-2014
'Met Het Oog Op Morgen' bespreekt: Nee
Loading flash player...
(Als de flash player niet werkt, probeer het geluidsfragment dan hier te beluisteren...
(Als de flash player niet werkt, probeer het geluidsfragment dan hier te beluisteren...
 vorige |  volgende |
|
Nee
Soms was er een aarzeling. Een kleuter op het strand die met zijn emmertje uit wassen ging. Ik zei ik ben niet vies maar toch bedankt. En hij: natuurlijk ben je vies geworden, overal ligt zand. Ik werd ellendig wakker. Op al mijn wegen nooit één teken maar in dromen worden ze bij menigtes gegeven. Ooit nam ik niets in acht, ik volgde de bekoring en zij heeft mij niet meer thuisgebracht. Er is in heel de wereld nergens vrede, geen vader die mij terug verwacht, er is in heel de wereld nergens vrede. Er was in mij iets opgestaan dat niemand wist te temmen, het joeg mij op, beloofde mij een weelderig bestaan. Begeerte, zei mijn vader, is de wortel van het kwaad. Ik leerde dat het waar was maar ik leerde het te laat, de uitgestrekte leegte vrat me op en heeft me uitgebraakt. Er is in heel de wereld nergens vrede geen vreugde die niet tegenstaat, er is in heel de wereld nergens vrede. Dit is mijn overtuiging en ik zoek haar tot op heden in een emmer aan een kleuterhand. Hij nadert en ik zeg tot in den treuren nee bedankt. Mieke van Zonneveld |
|
top