|
| ![]() |
Eén van de doelstellingen van de Turing Foundation is om meer mensen te laten genieten van Nederlandstalige poëzie.
De Turing Foundation en de Poëzieclub organiseren daarom
sinds 2009 de jaarlijkse Turing Gedichtenwedstrijd.
De Turing Foundation draagt € 250.000,- bij om de eerste vijf
gedichtenwedstrijden tot een succes te maken.
De wedstrijd is toegankelijk voor iedereen die zestien jaar of ouder is. De gedichten moeten in de Nederlandse taal (of een dialect) zijn geschreven. Iedereen mag zoveel gedichten insturen als hij of zij wil. Alle dichters blijven gedurende het gehele beoordelingsproces anoniem. Zie voor meer details de website van de Turing Gedichtenwedstrijd. U kon tot 15 November 2012 uw gedichten indienen voor de Vierde Turing Gedichtenwedstrijd. Er werden weer zo'n 10.000 gedichten ingediend. De uitslag was op 6 februari 2013. |
![]() |
![]() |
Doe-het-zelf Na zichzelf, met een witte lijn, te hebben omkrijt, herrijst hij van de plaats delict, hijst zich stap voor stap in nieuwe voeten, past zijn kuiten, dijen (als gegoten), omgordt zich met een schaambeen en een buik van genereuze omvang. Stof daalt neer: zijn navel schudt hij uit; zijn middenrif, zijn twaalfde rib schragen hart en longen die hij inslikt uit het niets, zo zonder mond nog, zonder tong, alsof hij licht schiep dat kortelings voorafging aan de zon. Ontboezemt dan zijn borstkas, slaat losjes zijn armen om zich heen, lijnt zijn nek uit, stelt atlas en draaier aard- en nagelvast. Staat als een huis. Als kroon op het werk welt meesterlijk het ravissante hoofd. Hoofd vol hersens, hoofd aan barrels, waaruit hij ontstond. Onno Kosters |
Juryrapport bij de eerste prijs:
De winnaar van de Nationale Gedichtenwedstrijd 2013 is in alle opzichten een onontkoombaar gedicht. Het vertrekt vanuit leegte en zet de gebruikelijke verhouding van ruimte en tijd op zijn kop. Vroeger werd van platen van The Beatles beweerd dat je, als je ze achterstevoren afspeelde, duivelse boodschappen kon horen. Op gelijkaardige manier wordt hier Gods schepping achterstevoren opnieuw uitgevoerd. Of liever: Gods vernietiging. Een mens komt in opstand na zijn dood en trekt zich op. Binnenstebuiten blaast het zich een nieuw lichaam. Want ja, uit stof kunt gij wederkeren. Dat kan in de poëzie, en het gebeurt hier op meesterlijke wijze, middels niets dan woorden. Hart en longen worden ingeslikt - en voilà: er zij adem, er zij hartslag. Marsman zou het zo gewild hebben: als alles van de bodem af opnieuw moet beginnen, en niemand anders doet het voor je - wel, doe het dan zelf. |
![]() |
Onno Kosters (1962) is dichter, vertaler, docent-onderzoeker.
Hij studeerde Engels en Literatuurwetenschap en promoveerde in 1999.
Kosters publiceerde proza, poëzie en essays, en vertalingen van poëzie en proza in onder meer NRC Next, De Brakke Hond, De Gids, De Filmkrant, De Revisor, Dietsche Warande en Belfort, Parmentier, Poëziekrant, De Contrabas, Versindaba en Raster. Zijn vertaling van Samuel Becketts roman Watt werd bekroond met de Filter Vertaalprijs 2007. In 2004 verscheen zijn debuutbundel Callahan en andere gedaanten, in 2007 zijn bundel De grote verdwijntruc. Kosters treedt op bij literaire festivals (City2Cities, Poetry International, Winternachten, Dichters in de Prinsentuin) en is als Dichter bij de Dag verbonden aan Dit is de dag, Radio 1. Vertalingen van zijn werk verschenen in The Black Herald. |
Website van Onno Kosters
Biografie van Onno Kosters
![]() |
waarom de zilvermeeuw in de nacht boven de parkeerplaats moet schreeuwen er is dat veld, dat beweegt als je je hoofd beweegt, je hoofd voorover beweegt in mijn schoot. het witte veld waarover de binnenkant van mijn pols zich wil verlengen, handpalm ook, de arm gestrekt. je hemd dat los moet, dat witte, de woorden die los uit de zinnen misselijk makend niet kunnen zeggen wat er is. wat beweegt van binnen. wat wil schreeuwen boven braak liggend land, met honger. Elly Stolwijk |
Juryrapport bij de tweede prijs:
Alleen al de titel van het gedicht is een gedicht. En dat is nog maar het begin. Het gebeurt niet vaak dat in poëzie een volstrekt lichamelijke ervaring zo krachtig, vloeiend en persoonlijk wordt beschreven. Het gedicht is oorspronkelijk, trekt zich weinig aan van conventies en zoekt zijn eigen taal op. Het weigert zich prijs te geven, ook na vele malen herlezen. De lezer wordt overgelaten aan een eigen, individueel aanvoelen - en dat is lef hebben. Juist omdat je niet kunt vatten wat er precies gebeurt, wat er nu eigenlijk staat, blijft het ontroeren, keer op keer, louter door de geordende beelden die het overnemen waar de taal stokt en het schreeuwen van het lichaam het overneemt. Dit is grootse poëzie, die niet alleen refereert aan, maar zich ook schaart naast enkele van de beroemdste en meest weerbarstige liefdesgedichten die de Nederlandstalige literatuur heeft voortgebracht: de Oostakkerse gedichten van Hugo Claus. De tweede prijs van de Turing Gedichtenwedstrijd gaat naar (4414) oftewel: 'waarom de zilvermeeuw in de nacht boven de parkeerplaats moet schreeuwen'. |
![]() |
Elly Stolwijk (1957) is beeldend kunstenaar, dichter en docent Nederlands als tweede taal.
Van 1986 tot 1989 nam zij deel aan De Nieuwe Wilden. Deze dichteressengroep, o.l.v. Elly de Waard, las regelmatig voor en bracht twee bundels uit (De Nieuwe Wilden in de Poëzie, Uitgeverij Sara, 1987, en: De Nieuwe Wilden in de Poëzie 2, Uitgeverij Van Gennep/Sara, 1988). In 1993 voltooide zij haar opleiding tot beeldend kunstenaar aan de Gerrit Rietveld Academie (autonome richting). Met haar beeldende werk neemt zij deel aan tentoonstellingen (o.a. in Alkmaar, Bergen, Amsterdam, Leidschendam, Dortmund, Shetland UK). Zij is lid van het Kunstenaars Centrum Bergen. Zij leest ook voor en gedichten van haar zijn opgenomen in diverse bloemlezingen (o.a. in de gelegenheidsbundel van de Nacht van de Poëzie, 1989). Een verblijf van twee maanden als vogelwacht op het vogeleiland Griend, in 1986, heeft haar beeldend werk en poëzie onherroepelijk beïnvloed. |
![]() |
Vier manieren om te dumpen Sinds zijn sluitspier soms een steek laat vallen (elk chassis verslijt) en hij ons dan bescheten opbelt, komen wij zijn kamer poetsen, gooien kruis of munt om wie hem straks zal deporteren naar een ver tehuis. Of dat ik hem ontvoer, terwijl mijn broers snel delven naast een landweg. Door het nekschot valt hij dieper dan de avond, staart hij even hemelhoog. De leegte van zijn mond en oren vul ik met dezelfde grond. Of strootje trekkend: wie vertilt zo iemand tot de nok? Ik hijg voorbij de treden. Eens zijn hals gestropt, bekijken wij hoe rap hij trappelt op een luchtfiets - tot de benen doodstil bengelen. Er sijpelt iets uit hem. Of een geweldig offerfeest. We zorgen dat hij nimmer wederkeert, hem spietsend aan het spit. We draaien, draaien vader in het rond en klinken op zijn erfenis. En wissen van ons witste hemd het bloed, de stront. Rik Dereeper |
Juryrapport bij de derde prijs:
In het gedicht dat de derde prijs zal winnen, wordt een groot, klassiek thema op modern-gruwelijke wijze behandeld. Een feest wordt voorbereid, tijdens welke de nooitmeer-wederopstanding van de hoofdfiguur wordt gevierd. Zoals Oedipus zijn vader vermoordt zonder het te beseffen - 'wee mij, wee mij, ik ben rampzalig' besluit de zoon het toneelstuk van Sophocles - zo gebeurt hier hetzelfde, maar bij volle verstand en in de wetenschap dat een noodzakelijke daad wordt verricht. Dat geweldsfantasieën worden verheerlijkt in de poëzie is niet voor het eerst: dichters zijn morbide wezens en menig lijk rot weg tussen de witregels. Maar het gebeurt zelden met zoveel humor, raffinement, vakmanschap en ritmische dwang. De jury wist zich gewonnen door dit gedicht, of beter: gedwongen. Je wordt meegesleurd tijdens de rite. Aan wiens zijde we moeten staan blijft onduidelijk. En intussen zingen we vrolijk mee: draaien vader in het rond en klinken op zijn erfenis. En wissen van ons witste hemd het bloed, de stront.' |
![]() |
Rik Dereeper (1962) bracht zijn jeugd door in Koekelare, West-Vlaanderen.
Hij studeerde toegepaste economie, sociale en culturele antropologie, filosofie en Oosteuropakunde in Leuven en Gent.
Rik woont en werkt in Kortrijk.
Poëzie van zijn hand werd vertaald en opgenomen in diverse bloemlezingen en literaire tijdschriften, zoals Poëziekrant en Ballustrada.
Hij won onder meer de Zuid-Vlaamse Poëzieprijs (Ronse, 1986), de Internationale Poëziewedstrijd voor de Jeugd (Gent, 1986), de Publieksprijs van de stad Sint-Truiden (1988), de Albert de Longie-Poëzieprijs (Strombeek-Bever, 1990), de Gaselwest Prijs voor Poëzie (Roeselare, 1994), de Literaire Prijs van de stad Harelbeke (1990 en 2004), de Tweejaarlijkse Poëzieprijs van de gemeente Keerbergen (2006), de Poëzieprijs Literaire Living (Ardooie, 2008), Filologica's Literaire Prijs (Gent, 2009), de Poëzieprijs CC Boontje (Sint-Niklaas, 2010), de Herman J. Claeys-Poëzieprijs (Antwerpen, 2011), de De Gouden Zandkorrel (Noordwijk, 2011), de Poëzieprijs stichting Eén en Ander (Den Haag, 2011), de Nieuwegeinse Literatuurprijs 2011 (Nieuwegein, 2012), de Schrijfwedstrijd 'Gezocht! Natuurtalent' (Zillebeke, 2012), de Poëzieprijs Plasmolen (Mook en Middelaar, 2012), de Poëziewedstrijd Verba (Hoegaarden, 2012) en de Plantage Poëzieprijs (Amsterdam, 2012). > |
Website van Rik Dereeper
Zie ook de Turing Gedichtenwedstrijd Hall of Fame.
Zie ook de Turing Gedichtenwedstrijd Hall of Fame.
De jury
voor het beoordelen van inzendingen van de
Vierde Turing Gedichtenwedstrijd (editie 2012)
bestond uit
Ramsey Nasr (voorzitter),
Turing Foundation bestuurslid Alexander Ribbink,
dichter en kunstenaar F. Starik,
dichter en schrijver Maarten Inghels
en
redacteur en journalist Mirjam van Hengel.
![]() F. Starik |
![]() Mirjam van Hengel | ||
![]() Maarten Inghels |
![]() Alexander Ribbink |
![]() Ramsey Nasr |











Het Gedichtenbal - Slotmanifestatie Poëzieweek 2013
Het is alweer mogelijk om gedichten in te zenden voor de Vijfde Turing Gedichtenwedstrijd.

top